pasar

çıkıorum birasdan.isterki deli gönül şöle çok uzaklara gidiverse de sora istediinde geliverse...gel'i bana geri ver ey hayat!!...

şu insandaki isteme mefhumunu nasıl yok edebiliris...çok gerekesisheleşu yaşadıımıs dönemlerde...bilinçsizce bi isteme dürtüsü var...şöleki: istio insan, o kadar bencilki tek önemliolan istedii...bu yolda yanında yürüyene yada istediini verecek olana attıı dirseklerin akıttıı kanın hiç bi önemi yok...her ne koşulla olursa olsun istediini ele geçirdiinde insan,

savaş meydanından uzaklaşırken arda kalan tek ısırık alınmış ve atılmış bi elma...yerlerde kan izleri,kırık dökük çürük düş kırıkları, nefes almayan yüzlerce sen binlerce ben...yeni savaşları şuursuzca hayal eden yapayalınız, ısırdığı tek parça elma parçasını yere tüküren bir beden...sendenvebenden...

hayat zor vesselam...karışık eğer karışık olduunu düşünürsen...basit eğer yeterince cesursan...bencil ve yalnız eğer kaçmayı ii becerebiliosan...

herneyse kıssadan hisse:

ben çıkıom...gidiim biras dolanayım....